معرفی جلبک و انواع آن

معرفی جلبک و انواع آن : جلبک‌ها ساده‌ترین موجودات واجد کلروفیل هستند. سه تفاوت عمده بین جلبک‌ها و گیاهان عالی وجود دارد.

• جلبک‌ها فاقد ریشه، ساقه و برگ‌ هستند.
• در اطراف اندام‌ها یا ساختارهای زایشی جلبک‌ها یاخته‌های محافظ وجود ندارد،
• جنین در جلبک‌ها دیده نمی‌شود.

جلبک‌ها در طبیعت در محیط‌های گوناگون یافت می‌شوند اما آب، محیطی است که بیشترین جلبک‌ها را در خود جای داده است. جلبک‌ها گروهی از موجودات هستند که همانند گیاهان از نور خورشید، آب و دی‌ اکسید کربن، مواد مختلفی را می‌سازند و در اصطلاح علمی به آن‌ها فتوتروف می‌گویند.

این موجودات برخلاف گیاهان ساختارهای بافتی و تمایز یافته پیشرفته نداشته و از انواع تک سلولی با اندازه چند میکرومتر تا انواع پرسلولی تا اندازه بیش از ۵۰ متر متغیرند.

جلبک‌ها فاقد بافت‌های حقیقی همچون ریشه، برگ و ساقه هستند و آنچه در علف‌های دریایی دیده می‌شود در حقیقت شبه برگ، شبه ریشه و شبه ساقه است که ازنظر ساختار بافتی اندام‌های حقیقی به‌حساب نمی‌آیند.

انواع جلبک ها بر اساس ساختار و قرار گیری سلول هایشان به شرح زیر است:

• تک سلولی: تنها یک سلول تمام بدن جلبک را می سازد.
• کولونی شکل: در این ساختار سلول های مستقل در کنارهم قرار گرفته اند. که با اشکال مختلف دیده می شوند.
• رشته ای: از به هم زنجیر شدن سلول ها در نتیجه تقسیم سلولی ساختار رشته ای بوجود می اید.
• پارانشیمی: اگر رشته ی اولیه در تمام جهت‌ها تقسیم شوند. به صورتی که ساختار رشته ای به شکلی که توصیف شد شناسایی نشود، ساختار پارانشیمی شکل میگیرد. در این قالب سلول ها تک هسته ای می باشند. بعضی از جلبک ها با ساختار پارانشیمی طولی معادل ١۰۰ متر دارند.
•  جلبک های سیفونی: در زمان تشکیل این ساختار، تقسیم سلولی انجام نمیگیرد. بنابراین ساختاری با چند هسته بوجود می اید. که در قالب های کیسه ای، تک محوری و یا چند محوری دیده میشوند.

از انجایی که شناخت تمام جلبک ها کاری دشوار است. ان ها را در دسته هایی چندتایی بر اساس صفات و شناسه های موروثی و خصوصیات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی دسته بندی می کنند. تا شناخت آنها آسان تر شود.

جلبک ها در جهان  به 7 دسته طبقه بندی می شوند :

• جلبک های سبز-آبی: اسپیرولینا از این دسته است.
• جلبک های سبز: کلرلا از این دسته اند.
• اوگلنوفیتا
• کاروفیتا
• جلبک های قهوه ای
• جلبک های قرمز
• دینوفیتا

 جلبک های سبز-آبی: ساختار ساده با فرم‌های تک سلولی، کلنی یا رشته‌ای که در ماده‌ای ژلاتینی قرار دارد از خصوصیات ساختاری جلبک های سبز-آبی است. در این جلبک ها هسته مشخص نیست بلکه به صورت گرانول هایی در داخل سیتوپلاسم پراکنده است. فیکواریترین، کلروفیل، فیکوسانین و کاروتن از رنگیزه های موجود در این نوع جلبک است.

جلبک های سبز :جلبک‌های سبز (کلروفیتا) دارای بیش از ۷۰۰۰ گونه است که در مقایسه با جلبک‌های قهوه‌ای و قرمز از تنوع بیشتری برخوردار است. جلبک‌های سبز دارای دو نوع کلروفیل هستند و مانند گیاهان خشکی انرژی نور را برای ساخت قند به دام می‌اندازند ولی برعکس گیاهان خشکی تنها در آب می‌توانند زندگی کنند.

اگلنوفیتاها :  زیر مجموعه ای از جلبک های تک سلولی اند. که دارای تاژک های غشایی حساس و شکننده ای فاقد دیواره های سلولزی میباشند. در بعضی از جلبک‌های تاژکدار در مکانی نزدیک به تاژک لکه‌ای قرمز رنگ که به لکه‌ی چشمی معروف است.

کاروفیتا : ویژگی هایی که این جلبک ها به خود اختصاص داده اند ان ها را از دیگر جلبک ها جدا میکند. از جمله این خصوصیات فرم بیرونی و عضو های تولید مثلی و نحوه تکثیر ان ها ست. اندام تولید مثلی کاروفیتا ها ساختاری پیچیده داشته و سلول های نابارور این اندام را در بر گرفته است. به همین خاطر رویش تخم در این جلبک‌ها متفاوت است. از گونه های مهم کاروفیتا، میتوان از نیتلا نام اورد.

اینجا بخوانید : 7 فایده جلبک اسپیرولینا در پرورش ماهی

جلبک های قهوه ای : جلبک‌های قهوه‌ای یا فائوفیت‌ها بزرگ‌ترین گروه از جلبک‌ها ازنظر اندازه هستند. مثلاً طول کلپ‌های غول‌پیکر به بیش از ۴۵ متر می‌رسد. رنگ این جلبک‌ها، قهوه‌ای و یا قهوه‌ای زرد است و در آب‌های معتدله و سرد یافت می‌شوند.

جلبک های قرمز : تقریبا همه‌ی جلبک های قرمز پر سلولی و دریازی اند. اکثر علف های دریایی آب های استوایی را رودوفیتا تشکیل میدهند. رنگدانه فيکواریترین وظیفه همراهی قابل توجهی را در غذاسازی جلبک‌های قرمز ایفا می کند.

جلبک های دینوفیتا : دینوفیتاها از دسته های پلانکتون های گیاهی موجود در اب های شور هستند. بیشتر این جلبک ها تک سلولی و در حرکتند